Ik ben een fan van moestuinen. Ik zeg bewust fan, want ik heb kort geleden wegens tijdgebrek mijn moestuinwerkzaamheden op moeten schorten. Niemand had mij verteld dat 200m2 vette klei bewerken heel zwaar is. Na mijn mini-moestuin aan huis van lichte zandgrond was ik daar ook totaal niet op voorbereid. En klei is niet alleen moeilijk te bewerken, het is ook ontzettend vruchtbaar. Je gaat twee weken op vakantie en bij terugkomst staat het gras tot aan je oren! Gras ja, want die broccoli-, sla- en venkelplantjes zijn tot aan de grond toe opgegeten door de konijnen, slakken en ander moestuinongedierte. En dan heb je maar een uurtje om dat gras te knippen in de meest onmogelijke houdingen waarna je eerst een week moet bijkomen van alle spierpijn voordat je hetzelfde klusje opnieuw kan gaan doen. Ook de smeerwortelplant houdt van moestuinen; manshoog met grote bladeren die over de bessenstruiken heen hangen en de ingang versperren. Het lijkt verdorie wel een jungle! Eerst de met smeerwortel begroeide ingang vrijkappen, voordat je uberhaupt aan tuinieren toekomt. Of is dat nou juist de essentie van tuinieren...? Hoe dan ook, moestuinieren is naast werken en een gezin een onmogelijke hobby. Het is waarschijnlijk daarom dat er voornamelijk mopperende gepensioneerden of kinderlozen op die tuincomplexen rondlopen. Dan maar weer terug naar de moestuinkookboeken. Daar was ik ten slotte door geinspireerd of moet ik zeggen: voorgelogen? Eén boek is mijn bijzondere favoriet en dat is Wilde venkel & rabarber van Caroline Zeevat en Ans Withagen (2007 Spectrum). Het ziet er niet alleen aanlokkelijk uit, maar het duo geeft veel tips voor in de moestuin het hele jaar rond en het staat natuurlijk niet te vergeten bordevol heerlijke en simpele recepten. Het bijzondere aan het boek is dat de dames in hun recepten gebruik maken van zo ongeveer alles wat er in een moestuin groeit inclusief het onkruid. Wat denk je van pesto van het alom gehate, onverwoestbare en allesbedekkende zevenblad? Een groene salade van paardebloemblad, zuring gedecoreerd met madelieven en klaverbloemen? Deze ongebruikelijke ingrediënten zijn naast erg lekker ook zeer voordelig en koken met de jaargetijden en uit de streek is ook helemaal verantwoord. Leuk om te vertellen is dat de auteurs van dit kookboek elkaar tegenkwamen op een camping in Frankrijk en hun passie voor koken, moestuinieren na thuiskomst besloten te bundelen met bekend resultaat. Als ik dit soort succesverhalen lees of hoor dan denk ik altijd: 'Zij wel.' Maar ja, het is waarschijnlijk gewoon een kwestie van keuzes maken en vervolgens uitvoeren dan maar.
Aangezien het tuinbonentijd is een simpel receptje van de dames Zeevat en Wilthagen:
Pasta met tuinbonentoppen
Twee handen tuinbonentoppen
paar stengels stengelui
olijfolie
slagroom
zout & peper
pasta
Parmezaanse kaas
Was de toppen en hak ze in grove stukken. Smoor de uitjes even zachtjes in de olijfolie en voeg de toppen toe. Even bakken, room erbij gieten en kruiden met peper en zout. Hussel het geheel door de gekookte pasta naar keus en strooi er wat flinters Parmezaanse kaas over.
Klaar! Zo simpel kan het leven zijn.
Je kunt in dit recept naar hartelust variëren met het groen. Probeer in het kader van met onkruid koken ook eens jong zevenblad of brandneteltoppen. Je kunt natuurlijk ook gewoon groen blad uit de winkel gebruiken. Het idee blijft het zelfde. En wat betreft de Parmezaan; ik ben zelf meer een fan van Pecorino.
