Het werd een hele klus. Na eerst de bessen te hebben schoongemaakt - takjes en blaadjes schoonzus, voortaan netter plukken ja!, en in een pan tot moes te hebben gekookt probeerde ik ze door een kaasdoek te persen. Daar had je het al. Ik stel voor: gebruik lieshandschoenen. Tot aan mijn ellebogen was ik paars, maar er sijpelde maar een pierig straaltje sap in de pan. De bloedrode spetters die nu op mijn witte plafond en pittige witte Portugese broderiegordijntjes zitten negeer ik gewoon. Uit wanhoop heb ik maar die brocante passeerzeef erbij gehaald. Dat ging veel beter, er kwam nu dik sap in de pan, maar het bleef een ernstig zooitje. Toen ik uiteindelijk het resterende sap met wat water en suiker aan de kook bracht stond het hele aanrecht vol met paars keukengerei, bessenprut en had peuterdochter zelfs een paarse lok in heur haar. De potten zo goed als mogelijk gereinigd, tot overmaat van ramp was het afwasmiddel op, en klaargezet. Na zo'n 10 minuten koken was het goed en mocht het resultaat in de pot. Of het nu officieel gelei mag heten, doorzichtig is het niet, het resultaat is goddelijk. Ik wilde bijna zeggen probeer het ook, maar ik kan het je ernstig afraden.
Voor degenen met professionele en roestvrijstalen keuken het recept:
2 á 3 kg zwarte bessen zonder takjes en blaadjes
leverde bij mij na enige strijd op:
1, 75 ltr sap
dit vermengd met 1250 gram suiker en paar glazen water aan de kook gebracht en laten koken tot op het welbekende schoteltje bleek dat het wel goed zat met het geleren.
Nog twee eetlepels citroenzuur erdoor gemengd en in de potten gegoten.