Zandraket

Zandraket

Wie weet nog hoe rucola echt smaakt? Iemand? Geen idee? Nou, vroeger, toen rucola nog gewoon raket heette voor ons Nederlanders en toen het nog maar net was ontdekt door het grote publiek als eetbare aanvulling op ons dagelijks leven, toen smaakte raket nog nootachtig en scherp. Begint er al wat te dagen? Helaas is dat nu veelal niet meer het geval. Vanwege de immense populariteit is het een doorveredeld en smakeloze zoveelste variatie op het slablaadje in de salade geworden en wordt het in grote hoeveelheden verorberd door ons willoze duinkonijnen. Maar weten jullie wel dat raket een inheemse plant is en dat het gewoon hier in ons eigen duingebiedje groeit? In het wild! Echt waar. Luister maar eens goed. Ik liep laatst tijdens de tot nog toe enige bloederhete dag van het jaar ergens in Bergen aan Zee verwikkeld in zinloze conversatie nietsvermoedend een duinovergang over en wat schetste mijn verbazing? In mijn ooghoek zag ik raket. Yes! Zo maar een polletje wilde zandraket los in het rulle zand. Ongelofelijk niet waar? Dacht ik dus ook, en om te testen of het niet toevallig een heel dodelijke op raket lijkende duinplant was attendeerde ik mijn argeloze gespreksgenoot heel nonchalant op het polletje. Het werkte, hij dook er meteen op en voor ik bijvoorbeeld 'Nee!' Kijk uit! of 'Zou je dat nou wel doen?' kon zeggen had de onnozele het al in zijn mond gestoken en maalde het als een duinkonijntje tussen zijn kiezen fijn. Hij slikte, keek even strak voor zich uit en viel niet direct dood neer. ‘Verdomd!’ sprak hij gedecideerd. Raket dus. De smaak was, volgens deze redelijk ingewijde deelgenoot van het culinaire strandleven, precies goed. Nootachtig zoet en daarna direct messcherp. Bingo! Je begrijpt, uit veiligheidsoverwegingen heb ik zelf natuurlijk gewacht met proeven tot we een aantal sterfgevallenloze uren later zanderig en loom het duin weer afsjokten en ik eenzelfde plantje net boven de plasgrens vond. Veiligheid boven alles en zaligheid toe. Het smaakte fantastisch. En nu niet met z’n allen al die polletjes uit dat duin gaan plukken, ik heb ze ontdekt, dus afblijven met je tengels.

Wil je meer weten over eetbare planten in je omgeving? Check dan eens de Wildpluk wiki, een projectje van de werkgroep oogsten zonder zaaien van Slow Food. Met foto’s, beschrijvingen en lekkere recepten. Echt de moeite waard.