Vegetarisch is het woord niet

De Klaagmuur

Regen, regen en nog eens regen. Lekkages, vocht en koude, muffe schimmelluchten. Wat kan een mens doen met dit troosteloze weer? Hangen op de bank en naar dat babyblauwe haar van die gast op 24Kitchen kijken, achter je computer zitten en veel koffie drinken? Mijmeren over die welgeteld ene week heuse zomer die je dit jaar hebt mee mogen maken? Tussen de moesonbuien door heb ik nog een poging gedaan om wild te plukken in het bos. Het leek een briljant idee die bleke snotneuzen van kindertjes uit te laten en ze tegelijkertijd kilo’s eekhoorntjesbrood, rozenbottels en tamme kastanjes te laten verzamelen. Alleen was er in geen velden of wegen ook maar een kruimel eekhoorntjesbrood, rozenbottel of tamme kastanje te bekennen. Wel kwam ik thuis met een hoop stront onder mijn nieuwe laarzen en dat was niet van everzwijnen. Hopeloos! Als dan ook nog ziekte en verderf aan de deuren krabbelen, dan wordt het tijd voor wat extreem koken. Extreem in de zin van grote hoeveelheden en enorme aantallen gerechten met dito ingrediënten. En extreem veel groenten, want dat is zo gezond… Ik begon de week met een kippenbouillon; een soepkip en groenten onder water lekker de hele dag op het vuur. Nu ik toch bezig was heb ik meteen maar geitenkaas op kruidenolie gezet, een pruimencake en pruimen-appel-vijgencrumble gebakken. Toen volgden nog een bonen-, rucola-, boterraapjes stamp met uien-cherrytomatencompote. En toen viel ik dood neer. De volgende dag herrees ik uit de dood om wat te stoeien met een pompoen. Ik was wel even klaar met pompoensoep, vorige week moest ik zo ongeveer in mijn eentje drie hele liters wegwerken, dus werd het dit keer een pompoen-palmkoolrisotto. Best aardig gelukt, al zeg ik het zelf. Helaas lag er daarna nog een kilo pompoen leftovers, dus wat nu weer te doen met die pompoen? Annette van Ruitenburg bood uitkomst, zij had een mooi recept voor pompoenbrood. Daar dan ook meteen maar even een mosterd-preisoepje bij gemaakt – met die kippenbouillon inderdaad – en een salade met de laatste verse vijgen en die geitenkaas uit de olie. Zo had ik me wel weer even voldoende uitgesloofd. En in drie dagen weer zoveel groenten gegeten, dat mijn zoon gisteren toen hij uit school kwam nog voor het binnenkomen met de deurklink stevig in de hand kletsnat en veelbetekenend stil bleef staan en vroeg: wat eten we vandaag? Wat denk je, was mijn repliek. Waar is het krijtje, was zijn logisch puberale tegenvraag. In de la, liefje. Hij pakte het krijtje om vervolgens op zijn knieën een lijstje op onze menudeur te schrijven. Ik wachtte geduldig af en toen ie klaar was stond er het volgende protestlied: Shoarma, Spaghetti + balletjes, Biefstuk, Zelfg worstbroodjes.

Tja … De boodschappenlijstjes-psycholoog van Volkskrant magazine kan hier waarschijnlijk een hele mooie analyse op los laten. Ik houd het erop dat mijn zoon geen vegetariër is. En best wel veeleisend. Ik ben trouwens ook geen vegetariër, maar heb wel een prijs gewonnen. Mijn hersenspinsel GFtasty! is als meest originele alternatief voor het ongelofelijke saaie woord vegetarisch uit de bus gekomen. Ik verwacht dat het volgend jaar in de Dikke van Dale wordt opgenomen als nieuw woord van het jaar 2012. Of is dat veeleisend?