Eetwedstrijd

AP Photo/Mary Altaffer

73 Hotdogs eten in 10 minuten, het is een nieuw wereldrecord. Dat is onlangs gevestigd door een zekere meneer Chestnut (let op die naam), in Amerika tijdens Onafhankelijkheidsdag: the 4th of July. Het schijnt typisch Amerikaans te zijn om eetwedstrijden te houden op deze nationale feestdag, ik wist daar niets van, maar internet is een orakel dat niet uitgepraat raakt. Alsmede de radiopresentatoren die mij van dit nieuws op de hoogte brachten tijdens mijn dagelijkse ritje over de afsluitdijk. Ze maakten er een quiz van: wat is het wereldrecord 2 kilo friet eten? Ik dacht nog even ‘dat lukt sowieso niet’. Het antwoord was: 2 minuten. Hoe lang deed de snelste eter erover om 130 hamburgers te verslinden? ‘130? Onmogelijk’. Het antwoord was: 8 minuten. Je gelooft het niet als je het hoort. Ik moest er wel om lachen, geheel tegen mijn principes in. En vroeg me meteen af wat hun techniek is. Naast vele andere filosofisch-existentiële vraagstukken natuurlijk. Er schoot heel wat door mijn hoofd. Een voorbeeld: als je 130 hamburgers eet in 8 minuten, bijt of kauw je dan wel, of is het meer een kwestie van ontspannen deep-throaten, net als pythons doen met kalveren of kinderen? Of: zou het te vergelijken zijn met een gastroscopie, waarbij de verpleging je probeert gerust te stellen terwijl je met je ogen overgeeft, want met je mond gaat dat niet als er een dikke slang met een camera en lamp aan het uiteinde in je keelgat is gestoken. Of: is het verantwoord eetwedstrijden te organiseren terwijl aan de andere kant van de wereld miljoenen mensen verhongeren? Ik weet het antwoord niet op al deze vragen, maar desalniettemin intrigeert het me, mensen die oefenen, trainen in zoveel-je-kunt-eten-in-een-zo-kort-mogelijke-tijd. Zeker in het licht van alle berichtgeving rondom overgewicht. Toch grappig dat er dan toch dit soort wedstrijden worden gehouden. Het leven zit vol paradoxen.