Zinloos Experiment

Kaas

Ik heb deze vakantie een poging gedaan om zo lang mogelijk zonder groenten en fruit te leven. In plaats daarvan bestond mijn dieet voornamelijk uit vlees, kaas, wijn, koffie, deegwaren, roomboter en ... . Nou, dat was het wel zo ongeveer. De eerste dag van deze culinaire uitdaging, want zo zal ik het maar noemen - de vaste lezer weet inmiddels dat ik daar wel van houd - viel toevallig op eerste kerstdag. Ik mocht op die dag aanschuiven voor het kerstdiner in een fantastisch afgelegen restaurant verstopt in een Holiday Inn hotel wat weer verstopt was tussen een verlaten Franse supermarche en een aantal grillketens in waar ze op die Franse industrieterreinen dol op schijnen te zijn. Het hele tafereel stond eigenlijk volledig met zijn pootjes in een bouwput en het asfalt van de parkeerplaats was nog warm, zeg maar. Om u het totaalplaatje mee te geven. Maar goed. Ze hadden hun best gedaan er iets van te maken daar in de keuken van het restaurant, jaren tachtig design was het thema voor de opmaak. Alle inspanningen op dat vlak mochten helaas niet baten. Van alle gerechten die er op de kaart prijkten had ik waarschijnlijk het meest gore uitgekozen. Er stond zoiets als 'gember- citroensaus' bij en 'pastinaak'. Totdat het bord verscheen en daarop een niet nader te definiëren langzaam doch zeker gecremeerd stukje lag - was het vlees of vis? - en daarnaast een rijtje glazige beige ronde plakjes van het een of ander. De smaakcomponent die volledig overheerste was gember. Jawel. Maar dan van dat Xenos-gember, dat net niet en heel oud en stoffig droge magazijnachtig muffe gember En volgens mij hadden die rondjes ook niets, maar dan ook helemaal niets met pastinaak te maken. Het waren gewoon gekookte plakjes Xenos-gember. Nooit geweten dat je van gember zoiets smerigs kon maken. Gelukkig vloeide de wijn rijkelijk en was het gezelschap aangenaam. Ik hoef u niet te vertellen dat ik die nacht niet heb geslapen. het gal stond aan de lippen, liggen was geen optie meer. Het was er heet en muf en ik wilde het liefste een spoedrompamputatie daar en dan laten plaatsvinden. Ik was acuut voor transplantatie en donatie. Het pakje Rennies was de eerste nacht al leeggekauwd. U begrijpt dat dit een tussenstop was op weg naar beter. Bij dat beter zijn de vier volgende avonden alle Savoyardse specialiteiten voorbijgekomen: vleesfondue in frituurvet van het vorige seizoen, een op persoonlijke wijze met een minivlammenwerper bewerkte spies met wederom vlees, verscheidene charcuterievarianten met kaas en natuurlijk kaasfondue die direct na contact met mijn maagsappen in vaste balvorm stolde en daar rustig de hele nacht bleef liggen. Dat groentenloze dieet lukte ook niet helemaal, want elke avond werden de specialiteiten met een vast garnituur opgeleukt: de salade vert. Met bijpassende klodders slasaus. Joepie.
Naarmate de week vorderde sliep ik steeds minder, totdat mijn spijsvertering en stoelgang volledig tot een halt waren gekomen. Dit experiment mocht niet verder gaan, het werd onverantwoord. Ik moest denken aan die kerel wiens lichaam na een maandje MacDieet een complete fysiologische, neurologische en hormonale verandering had ondergaan. De hartritmestoornissen lagen in het verschiet en mijn buikholtes zwollen langzamerhand op onmogelijke plaatsen op. Dit moest stoppen. De dichtstbijzijnde supermarkt bood verlossing. Ik heb daar alle beschikbare groenten opgekocht: wel drie stuks, een pot zure augurkjes en een pot zilveruitjes en iets dat op een reuzekip leek en in een pot gesmeten met heel veel witte wijn. Een paar gekookte aardappels erbij om het vocht mee op te prakken. Voila! Pot au feu! Ik waande me een heuse herderin op een koude en donkere bergtop. Het smaakte. Heerlijk. Na enig horten en stoten kwam mijn systeem weer op gang en losten de verstoppingen zich langzaam op. Het was een week om nooit te vergeten. En een leerzame week bovendien: eet elk dag groenten en fruit, anders komt het er niet uit.