Slijmprikken

Dirty Jobs. Je weet wel. Dat programma van Mike Rowe op Discovery. Mijn zoon is er fan van, kijkt er iedere avond naar. De afgelopen avonden was de job niet echt dirty. Meer LEVENSGEVAARLIJK! Zo mocht Mike met zijn hoofd in een kroes gesmolten staal hangen en daar met een lange staaf in poeren. Waarom weet niemand, maar zijn beschermende kap smolt ter plekke. Ook werd in dadelpalmen geklommen om deze daar middels allerlei ingewikkelde handelingen op 17 meter hoogte handmatig te bestuiven. Ik bedoel maar, van dattum. Maar vanavond konden we weer ouderwets gruwelen want er werd op slijmprikken gevist. Slijmprikken? Ja, inderdaad, dat dacht ik ook. Het zijn ontzettend slijmerige palingen. Je kunt ze barbecueën en opeten, en in Korea schijnen ze er portefeuilles van te maken. Dát maakt me nou nieuwsgierig. Het smerigste onderdeel was om het slijm van de prikken te scheiden, zeg maar. Door met de blote hand krachtig in een brei van paling in modderslijm rond te draaien en zo de slijmballen te verwijderen. Ooit een algenplaag in je vijver gehad? Nou, dat plaatje. Om een lang verhaal kort te maken. Ik werd reuze benieuwd naar die slijmslangen door dit stukje reality tv. Een korte Google-check levert de volgende informatie op. Slijmprikken hebben een aalvormig lichaam en behoren tot de kaakloze familie. Goed. In Korea wordt er aalleer van ze gemaakt, in Japan worden ze gegeten en zelf eten ze nota bene met hun huid?! Het wordt steeds bizarder. De hamvraag is hoe ze die dingen dan eten in Japan? Mike ging zowat over z'n nek na een hap slijmprik van de BBQ. Maar dat zegt niets over Japans eten, die schijnen wel van slimy te houden. Pas nadat ik Japanese slimey eel heb ingetypt, krijg ik "yummie... slimey eel" en "cooked slimey eel" hits. Ook "eel sushi" komt voorbij. En alles met sushi is oké. Het blijkt een hele kunst te zijn om die slijmprik zo te bereiden dat ie etenswaardig wordt bevonden door de kritische Japanse sushi-eter. Er was zelfs een hele eigen keuken omheen gebouwd. De Edomae Unagi. En het bereiden van die sushi was voorbehouden aan de professionals: de unagi chefs, die hun waren aan sushi restaurants verkochten. Weten we dat ook weer. Mocht je ondanks de kleurrijke beschrijvingen van de slijmprik en zijn veelzijdige toepassingsmogelijkheden een onbedwingbare drang hebben gekregen slimey eel a.k.a. unagi sushi te gaan bereiden: hier een link naar het recept:

http://www.sushiencyclopedia.com/sushi_menu/eel_sushi.html

NB: Terwijl ik een leuk plaatje zoek voor bij dit stukje kom ik de meest wanstaltige filmpjes tegen op You tube. Kijk eens naar 'skinning live eel' of 'live octopus in boiling water'. Ik persoonlijk kwam niet voorbij de titel.