Steak met oester

Het laat me niet los. Ik heb er het hele weekend mee rond gelopen. Het begon met een opmerking van Jean Beddington in de Volkskrant van afgelopen vrijdag. Zij vertelde in het korte begeleidende vraaggesprekje bij het recept van de week even tussen neus en lippen door dat ze vroeger thuis steak met oesters at. Steak met oesters?! Ik moest het nog eens lezen. Steak met oesters... Ik liet de woorden eens goed door mijn mond rollen en probeerde eerst de afzonderlijke smaken en daarna die idiote combinatie van smaken alvast voor te proeven. Wat een ongelofelijk absurd maar verleidelijk goed klinkend gerecht! Ze beweerde zelfs dat het daar in haar vaderland Engeland volkseten was. Het recept waar het eigenlijk om ging, risotto met mortadella- en pistachestukjes met rauwe oesters opgediend in een radicchioblad, genaamd troosteten, viel na het lezen van deze anekdote compleet in het niets. Nu moet ik de mens nog tegenkomen die werkelijk troost vindt bij het eten van de slappe brei die risotto doorgaans is doorspekt met gummi blokjes mortadella en harde stukjes noot. Vooral als je dat bittere rauwe radicchioschaaltje erna moet opeten. Maar dat ter zijde. Die steak met die oesters, die fascineerden me. Ik ben direct op het internet gesprongen en gezocht naar een bewijs voor deze bewering. Hoe kon dit waar zijn? Wie heeft dit verzonnen? Na wat gewauwel over steak en oestersaus, nee dat bedoelen we niet, stuitte ik op een recept van steak tartare met oesters: rauw gehakt rundvlees met rauwe oesters, afgemaakt met een spiegelei. Dat leek mij zelfs een beetje veel van het goede. Nee, dank je. Even verderop liep ik tegen een recept aan wat met de mysterieuze naam Carpet Bag Steak werd aangeduid. Bedenker John Torode bleek meer in mijn culistraatje te passen. Het gaat om een recept waarbij je een haasbiefstuk als een soort pitabroodje opensnijdt en daarin de rauwe oester stopt met wat oestervocht. Deze omwikkel je tot slot met een reep doorregen bacon, Hallo! Kan het nog lekkerder?, en bak je in een gloeiend hete pan tot een verrukkelijk maaltje. Echt, ik heb sindsdien niet meer goed kunnen slapen. Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. Ik wil een Carpet bag steak eten! Maar wanneer? Wanneer kun je jezelf verblijden met een dergelijke traktatie? Niemand in dit huishouden houdt van oesters. Ze worden zelfs al wee van de gedachte aan oesters. Laat staan dat ik die in een steak prop en dat ga bakken en plein cuisine. Dat is pas echt kinder- en partnermishandeling. Moet je er misschien een kater voor hebben, een heel kleintje dan, om er echt optimaal van te kunnen genieten? Al die vragen. Wat ik nu heb bedacht is om het als brunchgerecht klaar te maken, als iedereen weg is en ik eigenlijk serieus werk moet verzetten. Stiekem in mijn eentje. Ik ga meteen boodschappen doen. Steak met oester: wat een heerlijk vooruitzicht!