Ooit een aangereden egel gezien? Of zo'n zielig konijn wat compleet aan flarden is gereden? Je kunt er wat mee doen. Pak het kadaver op, neem het mee naar huis en bereid er een heerlijk maaltje van. Nee, dit is geen grap. Ik heb het hier over een bijzonder intrigerend culinair fenomeen. Naast de wildplukkers bestaan er ook die wildrapen; zij die aangereden wild verzamelen, bereiden en opeten. En de term wild wordt hier ruim opgevat, zo mag je er ook egels, eekhoorntjes en vossen onder scharen. Dat er in bepaalde seizoenen op bepaalde dieren gejaagd wordt, dat is ons allen bekend. En het is voorstelbaar dat er mensen bestaan die een zojuist, geheel per ongeluk aangereden konijntje of haasje niet aan het lot overlaten, maar uit compassie meenemen en een laatste lotsbestemming gunnen: de kookpot. Maar, egel! Ik kan me er niets bij voorstellen. Toch heeft de Britse Hugh Fearnley-Whittingstall a.k.a. Hugh Fearlessly Eats It All er zijn bekendheid mee verworven en niet alleen met egel, maar met alles wat hij langs de weg kon vinden. Heeft er zelfs een hele tv serie vol mee gekookt. Heel lang geleden. Op Channel 4. Hebben we niet. Oh, daarom is het dus nooit tot Nederlandse culinaire kringen doorgedrongen. Hij is overigens niet de enige. Zoek een tijdje op internet en je vindt er verschillenden die op dergelijke wijze één met de natuur en zijn seizoenen willen leven. Ik vond zelfs een kerel die zichzelf vegetariër noemt en er ondertussen een Roadkill Café op na houdt. Eerlijk wild noemt ie het. Het is niet speciaal vóór jou gedood. Nee, maar wel dóór jou. Maar goed, deze Fergus Drennan - ook een Brit - heeft een paar belangrijke tips en adviezen voor aanstaande snelwegjutters. De beste plek om te speuren is de dagelijkse route. Lag het er gisteren nog niet? Dan is het vers. De kadavers moeten wel heel zijn. Vooral niet oprapen als de ogen wat suf kijken, - het is dood toch, suffer kan niet?! Een sterke ontbindingslucht is geen goed teken en maden en vliegeneitjes rond oog, neus of bek ook niet echt. Laten liggen dan die hap. Kortom, je moet óf idealistisch, óf arm en uitgehongerd óf zelf klaar met het leven zijn wil je hier een gewoonte van maken. Ik weet het niet. Ik moet nog een beetje wennen aan het idee.
Over food taboos gesproken. Het kan nog gekker. Die Hugh heeft ooit in een kookprogramma een menselijke placenta gebakken, geflambeerd en in paté veranderd om deze samen met de jonge moeder en vader ter ere van de geboorte van de baby aan vrienden en familie voor te schotelen. Viel niet zo goed bij het publiek, schijnt. Ook las ik dat verschillende Hollywoodsterren hun eigen placenta verorberden, om eeuwig jong te blijven. En die gekke Romeinen, die waren dol op gevulde baarmoeder. Maar daarover meer op een later moment.
Eet smakelijk.
