Hollandse tapas - Poon knolselderij muffins

Poon knolselderij minimuffins

Voor een recente aflevering van de kookclub die ik frequenteer, was het idee dat we paté zouden gaan maken. En omdat je dan geen tijd hebt om je kostje te koken, mochten de leden van tevoren thuis een aantal tapas maken zodat we die tussendoor konden nuttigen en zo de sloot wijn die we er doorgaans doorheen tanken op dergelijke avonden een beetje body te geven. Ik dacht aan albondigas, van die Spaanse gehaktballetjes in overheerlijke chorizo-tomatensaus, maar had eigenlijk geen zin om de avond of middag voor een avond kookclub volledig te besteden aan koken. Ik dacht ook aan kikkerbillen of slakken, maar dat was eigenlijk alleen om de rest te shockeren en te provoceren, dus dat idee haalde het ook niet. Gelukkig had ik net het boek De Nieuwe Nederlandse Keuken van Albert Kooy in huis gehaald, want dat bleek zeer inspirerende recepten te bevatten. Alberts boodschap is om zo veel mogelijk met producten van de omgeving en van het seizoen te koken. En hij merkte daarbij op dat we in Nederland trots mogen zijn op de rijkdom en verscheidenheid in producten die de seizoenen ons brengen en wat mij betreft snijdt hij een belangrijk punt aan. In Nederland vloeken we vaak op de weersomstandigheden, maar vergeten dat het heel bijzonder is om vier zulke afgebakende seizoenen te hebben met de bijbehorende variëteit aan producten. Toen ik in Spanje woonde vond ik het in het begin fantastisch om elke dag de luiken te kunnen openen en telkens weer, dag in dag uit, zomer, herfst of winter, de zon op mijn gezicht te voelen. Maar op den duur begon het Zeeuwse meisje in mij zich toch een beetje te vervelen. Wat bleek? Ik miste de seizoenswisselingen! Er bestond daar geen uitgesproken herfst of voorjaar. De seizoenen liepen maar een beetje ongemerkt in elkaar over. Geen stormen en windvlagen gelardeerd met regen en bladeren om je oren, geen grijze luchten en golven die je doen verlangen naar een bord erwtensoep of stamppot en een kruidenbittertje bij de openhaard na een fijne boswandeling. Ik ben het dus eens met Albert, die Hollandse seizoenen zijn een groot, maar miskend goed. Waarom zouden we spullen van ver halen, volgens Albert laten veel restaurants hun waren uit Parijs komen. Parijs? Hoezo? We hebben een zeer gevarieerd binnenlands aanbod, dus waarom moet het in vredesnaam uit Parijs komen? Het is bovendien niet alleen heel smakelijk om met de seizoenen te eten, lokaal betekent vers, maar ook voordelig, spullen komen zo van de grond, boom, of van de producent en hebben zeer weinig reis- en vlieguren achter de rug. En, niet geheel onbelangrijk, ze zijn ook echt gezond. Kolen en knollen, die zogenaamde saaie dingen bevatten veel vitaminen en mineralen. Maar genoeg gepredikt. Via deze moraliserende omweg kom ik op mijn Hollandse tapas. Naar aanleiding van een recept voor stokvispoffertjes van Albert, dacht ik: weg met die buitenlandse tapas, ik maak een Hollands hapje. Dat zijn dus de heerlijk hartige minimuffins met rode poon en knolselderij geworden. Je bereidt ze als volgt.  

Hartige poon en knolselderijmuffins – 12 stuks

Schil een halve knolselderij en snijd deze in blokjes. Doe in een pan en voeg een geplette knoflookteen, gesnipperd sjalotje en laurierblad zout en peper toe. Doe zoveel melk in pan totdat geheel net onderstaat. Kook tot knol gaar is. 

Giet af, verwijder laurierblad en pureer. Voeg het geplukte vlees – let op graatjes - van twee gerookte rode ponen toe aan de puree en meng het geheel goed met een vork. Voeg een ei toe en meng totdat geheel is opgenomen. Breng op smaak met een hand gehakte platte peterselie, een flinke schep mierikswortel, en peper en zout naar smaak.

Vet een minimuffinvorm in en schep het mengsel in de vormpjes. Het mengsel in bergjes uit de vorm laten steken, het zal niet echt rijzen. Bak in een voorverwarmde oven van 200 graden ongeveer 15 minuten of zolang totdat ze een mooi lichtbruin korstje hebben. Serveer als hapje bij een lekker glas witte wijn.