Socca!

Het komt uit Engeland, er staat een Indiase vrouw op en je kunt er een heerlijk Mediterraan gerecht van maken. Ra ra wat is het? Juist. Een pak kikkererwtenmeel. Kikkererwtenmeelpakken zijn heel mooi, met plaatjes en kleurtjes en in 500 talen het woord kikkererwtenmeel erop. Je ziet meteen: daar is aandacht aan besteed. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het meel zelf. Het meel is ook al zo mooi; heerlijk licht en luchtig bloemachtig zacht goudkleurig meel van gedroogde en gemalen kikkererwten. Kikkererwtenmeel is ook een beetje mysterieus, want wat kun je daar nou weer mee? Als je heel veel pakken koopt dan kun je er een cementkuip mee vol storten en er je armen tot aan je ellenbogen in stoppen en er dan lekker met je vingers doorheen te kroelen. Bijvoorbeeld. Dat werkt vast heel therapeutisch. Je kunt het ook in voedsel verwerken. Het bevat nauwelijks gluten, dus luchtige kikkererwtenbroodjes zullen het niet worden. Wel heel veel eiwit en dat maakt het juist heel interessant en voedzaam voor de hongerige massa. In de Indiase keuken wordt het net als linzenmeel veel gebruikt in het beslag voor allerhande pittige beignets en gefrituurde crackers, maar omdat ik zelf niet zo’n frituurfiguur ben komt dat er nooit zo van. Desalniettemin, staat er sinds ik ben gestruikeld over een heerlijk en simpel mediterraan recept altijd wel een pak in de voorraadkast. Want je kunt er een overheerlijke socca mee maken, een soort platte goudgele hartige kikkererwtenpannenkoek uit Nice. Makkelijk uit de oven. Het beslag ervoor wordt gemaakt van kikkererwtenmeel, water en olijfolie. Meer niet. Eigenlijk komt het gerecht oorspronkelijk uit Genua en heet het daar farinata en in Toscane kennen ze het als cecina. Hoe je het ook noemt, je vindt het langs de hele Ligurische kust waar het bekend staat als echt straatvoedsel. Een snelle hartige snack. Probeer het maar, je zult versteld staan van de smaak: zout en hartig, nootachtig en heel smakelijk bij een glas goed droge provencaalse rosé. Een puntje waar ik nog niet helemaal uit ben is waarom dat kikkererwtenbeslag nu eigenlijk zo lang op een koele plek – volgens de één – of op kamertemperatuur – volgens de ander - moet rusten? Ikzelf ben niet zo van het rusten, 10 minuten is voor mij persoonlijk het maximaal haalbare als het om rusten gaat. De meer geduldige types onder de socca bakkers kunnen wat mij betreft gerust experimenteren met rusttijden en temperaturen. Be my guest.

Socca:

125 gram kikkererwtenmeel

300 ml water

zeezout (liefst fleur de sel)

versgemalen zwarte peper

2 el olijfolie

Meng het meel door het water. Roer krachtig tegen klontjes. Voeg zout toe. Dan de olijfolie. Roeren, afdekken en laten rusten. Oven voorverwarmen op hoogste stand. Vet een bakblik in en zet paar minuten in gloeiend hete oven. Giet dan een glas beslag op het hete bakblik. In de oven bakken tot droog en mooi bruin. Mag best bruin worden met donkere randjes. Uit de oven, snijdt in ruitvormige plakken. Traditioneel wordt de socca gegeten met veel zwarte gemalen peper, zo uit het vuistje.

Deze tekst heb ik als gastcolumnist geschreven voor www.debruinebonenbende.nl